Zaświtało mi właśnie w główce. Że całe to szufladkowanie to rzecz nabyta (myślę że śmiało można nazwać to szufladkowanie z tego względu że: "ale gruby, pewnie ciągle je czipsy" "pa! Ma tęczowa torbę, pewnie gej"), zwiana głównie z dorosłymi a pojawiająca się przy dojrzewaniu, przy zatracaniu dziecięcych cech. A czemu tak mi się przygodybało? A dlatego że kiedyś był przeprowadzany eksperyment, nadający głównie spostrzegawczość i myślenie schematyczne (odszukam to podrzucę link, niechce namieszać, porpsotu luźno gdybam) wyglądający w tak: pokazywano dzieciaczką i doroslym zdjęcie pingwinków, pojedynczych, opisane ich imieniem. Następnie prowadzono naszych królików doświadczalnych na pingwinowy wybieg. I tak mieli zadanie - rozpoznać pingwinki. I tu dorośli mieli problem, bo mózg nauczony schematów paczał na pingwiny i widział tylko pingwiny. Dzieciaczki natomiast ha! Nie miały z zadaniem większych problemów, ich Świerże główki i ciekawskie paczadła bez problemu odnajdywały malutkie znaki szczególne i pozwały rozpoznać danego czarno-białego tupacza! Narazie wniosków nie mam, pewnie nagle mi coś wpadnie do głowy. Możliwe też że sam sobie swoją teorię obalę. Zobaczymy :x